GERÇEĞİ BİR TUZAK GİBİ KULLANAN ADAM

GERÇEĞİ BİR TUZAK GİBİ KULLANAN ADAM Sanık cinayet suçuyla yargılanmaktadır. Suçluluğunu gösteren ciddi kanıtlar bulunmasına rağmen ortada ceset yoktur. Savunma avukatı kapanış konuşmasında jüriyi etkilemek için bir numara çekmeye karar verir.
“Baylar bayanlar” der, “Sizlere bir sürprizim var. Bir dakika içinde öldüğü düşünülen şahıs mahkeme salonuna gelecek.”
Sözlerini bitirir bitirmez salonun kapısına bakar. Şaşakalan jüri üyeleri de bakışlarını heyecanla kapıya çevirirler. Bir dakika geçer, hiçbir şey olmaz. Avukat sonunda, “Aslında” der, “öldüğü sanılan şahsın geleceğini ben uydurdum. Ama sonuçta hepiniz bir beklenti içinde kapıya baktınız. Bu da bu davada birinin bir cinayete kurban gittiği konusunda akla yatkın ölçüde  kuşku taşıdığınızı gösterir. Bu durumda “suçsuz” kararı vermenizi talep ediyorum.”
Az sonra jüri kararı açıklar:
“Suçlu!”
Avukat ayağa fırlar:
“Nasıl olur? Az önce hepiniz kapıya baktınız.”
Jüri sözcüsü, “Evet hepimiz baktık” der, “ama bir tek müvekkiliniz bakmadı.”
SONUÇ: Bu adam kurduğu gerçeği size öyle bir sunar ki; onu bir tuzak gibi kullanır. Ve sizi öylesine avlar ki; gerçek sandığınız duruma bir tuzağa düşer gibi kapılırsınız. Bu nedenle uzun süre o durumu savunan hatta o durum için kendini feda eder bir çizgiye gelirsiniz.