Helal anayasa../bekir coşkun.hürriyet

Parlamentoda çoğunluğu, ülkede iktidarı, cumhurbaşkanlığı ile de devleti ele geçirdiklerine göre, bir anayasaları eksikti.

Şimdi onu yapıyorlar.

Kafalarındaki "ılımlı İslam"a engel olmayacak bir anayasa...

Nitekim Mir Dengir Mehmet Fırat, dünkü gazetelerde "Siyasi irademizi anayasanın arkasına koyacağız" diyordu.

Anayasanın arkasına koyacakları o siyasi iradeyi elbette tahmin edersiniz.

Anayasanın dili yok.

Ki "Kim benim arkama saptırılmış siyasi iradesini koyuyor?" diye yakınsın.

*

Yeni anayasada gizli ya da açık:

- Anayasa Mahkemesi’nin çoğunluğu iktidara geçiyor, böylece anayasanın özündeki devrim yasalarına aykırılık gibi bir engel kalmıyor.

- Laikliğin tarifi (elbette kendi malum kafalarına göre) yeniden yapılıyor.

- Türban serbestleştiriliyor.

- MGK’nın işlevi ve etkisi azaltılıyor.

- Yargının bağımsızlığı budanıyor.

- YÖK iktidara bağlanıyor.

- İrtica-gericilik-tarikat-marikat nedeniyle ordudan atılanlara geri dönme kapısı açılıyor.

*

Ve hepimiz biliyoruz ki; amaçlarına doğru bir adım daha atıp kendi helal anayasalarını yapıyorlar.

Peki buna kim engel olacak?

Bu pısmış-sinmiş muhalefet mi?..

Her devrin adamı kesilen bu yazarlar-çizerler, bu aydınlar mı?..

Her fırsatta irticadan ve laikliğin tehdit altında olduğundan söz edip ortalığı ayağa kaldıran... Ama Abdullah Gül cumhurbaşkanı olunca selama duran laik cumhuriyetin bekçileri(!) mi?..

Bu medya mı?..

Yeni Cumhurbaşkanı’nın kendilerini uçağa doldurup dünyayı gezdirmesini bekleyen patronlar

Ya da; kendisini yalnız ve aldatılmış hisseden, ülkesinin sürüklendiği karanlığa gönlü razı olmayan, ama çaresiz-küskün insanlar mı?..

Kim engel olacak AKP’nin kendi anayasasını yapmasına?..

Kim?.. mı?..

**********

The New York Times /Türkiye resimlri

Mustafa Kemal Ataturk started Turkey on a wrenching course of reform in the 1920s; over the subsequent years the changes he instituted have made Turkey into a democracy that is far closer to Europe than the Middle East.

Turkey is a secular democracy whose citizens are overwhelmingly Muslim. The next chapter of Turkish history is unfolding: a power struggle between an old secular elite and a new, religious class. Above, a man in an Istanbul cafe relaxed under the ubiquitous gaze of Mustafa Kemal Ataturk, the founder of modern Turkey.

In April, Prime Minister Recep Tayyip Erdogan and his ruling Justice and Development party nominated a presidential candidate whose wife wears a head scarf, sparking protests by secular Turks of creeping Islamism. Many demonstrators carried large banners with Ataturk's likeness.

The protests in different cities brought together more than a million Turks. Hundreds of thousands gathered at Ataturk's mausoleum in the captiol city of Ankara to show their support for the secular establishment.

Turkish education system teaches secularism and nationalism. Pictures of Ataturk hang in nearly every classroom in the country, including this high school in Istanbul.

e A.K. party has been successful at the grassroots level, providing services to Turkey's poorer classes through local government. An older woman read aloud in a women's literacy class at a community center set up by the party in Istanbul.

Traditional Turkish society is religious but, under the influence of Sufism, tends to have fewer forces for radicalism. Residents of Konya, a conservative city in eastern Turkey, waited for the midday call to prayer at one of the city's central mosques.

Sufism was a primary way that Islam caught hold in what is now modern Turkey. One of its central characters was Rumi, a 13th century mystic poet whose grave is in Konya. Dervishes are Sufis who attempt to find divine focus in dance.

Konya has the largest number of mosques per capita in Turkey, with nearly the same amount as Istanbul, a city five times as large. For generations, devoutly religious Turks have been the underclass of Turkish society.

Students in the art department at Selcuk University in Konya. Over the last several years the school has been a moderating influence on the city's conservative sensibilities.

opening up of Turkey's economy in the 1980s set off an economic boom that drew large portions of the rural, devout population to the cities from the countryside.

çizgiler/bir şiir

Küçük istavritin öyküsü..

Küçük istavrit yiyecek bir şey sanıp
Hızla atıldı çapariye
Önce müthiş bir acı duydu dudağında
Gümbür gümbür oldu yüreği
Sonra hızla çekildi yukarıya

Aslında hep merak etmişti
Denizlerin üstünü
Neye benzerdi acep gökyüzü
Bir yanda büyük bir merak
Bir yanda ölüm korkusu

"Dudağı yarıklar" denir, şanslıdır onlar
Hani görüp de gökyüzünü, insanı
Oltadan son anda kurtulanlar
Ne çare balıkçının parmakları hoyratça kavradı onu
Küçük istavrit anladı yolun sonu

Koca denizlere sığmazdı yüreği
Oysa şimdi yüzerken
Küçücük yeşil leğende
Cansız uzanıvermiş dostlarına
Değiyordu minik yüzgeci

İnsanlar gelip geçtiler önünden
Bir kedi yalanarak baktı gökyüzünün içine
Yavaşça karardı dünya
Başı da dönüyordu
Son bir kez düşündü derin maviyi
Beyaz mercanı bir de yeşil yosunu

İşte tam o anda eğilip aldım onu
Yürüdüm deniz kenarına
Bir öpücük kondurdum başına
İki damla gözyaşından ibaret
Sade bir törenle saldım denizin sularına

Bir an öylece baka-kaldı
Sonra sevinçle dibe daldı
Gitti, tüm kederimi söküp atarak
Teşekkürü de ihmal etmemişti
Birkaç değerli pulunu elime avuçlarıma bırakarak

Balıkçı ve kedi şaşkın baktılar yüzüme
Sorar gibiydiler neden yaptın bunu niye
"Bir gün dedim bulursam kendimi
Yeşil leğendeki küçük istavrit kadar çaresiz
Son ana kadar hep bir umudum olsun diye"
alıntı//