Aşağıdaki olayların akşını okuyun, sonra bir soru soralımABD ve Avrupa Birliği’nin bölgemizde uygulamak istedikleri politikalarda karşılarında gördükleri en büyük engel TSK. Böylesine organize büyük bir gücün varlığından rahatsız oldukları gibi, bu gücü kendi planları doğrultusunda kanalize edememeleri de onları adeta deli ediyor.
Hiçbir yorum yapmadan bir kronolojiyi aktarmak istiyorum.
1- Bill Clinton Mayıs 1997’de “Yeni bir yüzyıl için Ulusal Güvenlik Stratejisi” adı verilen belgeyi imzaladı. Belgenin özü ABD çıkarlarına dayanan ekonomik milliyetçiliğin, gerekirse silah gücüyle dünyaya egemen kılınması üzerine bina edilmişti. Aynı belgede Türkiye ve bulunduğumuz bölge ile ilgili şu cümleler yar aldı: “İki yüz milyon varillik petrol rezerviyle Hazar Denizi bölgesi (Türkmenistan, Kazakistan, Özbekistan, Kafkasya, İran, Kuzey Irak, Doğu ve Güneydoğu Anadolu) dünyanın artan enerji talebini karşılamada önemli bir rol oynamaya adaydır. Kendi petrol kaynaklarımız tükeneceğinden bu bölgedeki kaynaklara ulaşmak, ABD’nin yaşamsal çıkarlarından biridir.”
2- Bölgedeki dinamiklerin ve ABD’nin tavrının değiştiğini düşünen Türk Genelkurmay’ı, 1997 yılında “Milli Askeri Strateji Konseptini (MASK)” değiştirdi ve “aktif güvenlik politikası, bölgenin bağımsızlığı, TSK’nın modernize edilerek bağımlı olduğu noktaların süratle tespit ve iyileştirilmesi” gibi dinamiklere farklı bakmaya başladı. Bu değişim aslında Orta Doğu’da yerleşme derdini yavaş yavaş ortaya döken ABD’nin en yapmak istediğini ilk algılayan yapı olma özelliğinden kaynaklanıyordu.
ABD rahatsız oldu
3- MASK’ın değişmesi ABD’yi herkesten fazla rahatsız etti. 1997-2000 arasında yaşananlar ve daha da ortaya dökülen ABD amaçları, 2000 yılında ABD Hava Harp Akademisi Türkiye Masası Şefi Albay Hitckok’un hazırladığı raporla iyice gün yüzüne çıktı. ABD, kendi yapmak istediklerine karşılık, TSK’nın bölgede barışçıl merkezli bir yapıya sıcak bakmasından ve kararların Brüksel veya Washington yerine Ankara’dan alınmasından ciddi anlamda rahatsız olmuştu. Ayrıca MASK’ın ABD’ye danışmadan değiştirilmesi eleştiriliyor ve aynen şu ifade kullanılıyordu: “Türkiye’nin bölgede bağımsız bir güvenlik faktörü olarak güçlenmesi ve artan askeri gücü, bölgedeki istikrarsızlığı arttırmaktadır.”
4- Aynı dönemde yazılan sorgulamaya yönelik ABD makamlarının raporlarında Türkiye’nin 2015 yılına kadar alacağı tavrın ve ülke içindeki gelişmelerin ABD’nin ana çıkarlarının bulunduğu Büyük Orta Doğu bölgesinde belirleyici olacağı belirtiliyordu.
Karar sürecinde yokuz
5- TBMM’den geçmeyen tezkere ve TSK’nın ABD’nin istekleri doğrultusunda Büyük Orta Doğu Projesi'ne dahil edilememiş olması okyanus ötesindekileri daha da kızdırdı. 2004 yılının nisan ayında BOP’u anlatan ABD Dışişleri Bakanı Colin Powel Türkiye’yi “İslam Cumhuriyeti” olarak tanımladı ve aynen şu cümleyi kullandı: “Irak; Türkiye, Pakistan ve diğer İslam Cumhuriyetleri gibi bir İslam Cumhuriyeti olacak.”
6- Orta Doğu ve Orta Asya’da kendi amaçları doğrultusunda TSK’yı tasarrufu altına almak isteyen sadece ABD değildi. Avrupa Birliği de aynı amaçta birçok giriş yaptı ve maalesef kağıt üstünde bazı kazanımlar elde etti. Milli Savunma Bakanı Vecdi Gönül (bu arada hatırlatalım; bazı çevrelerin cumhurbaşkanı adayı) 2005 yılında Avrupa Birliği Savunma Bakanları Konseyi toplantısına katıldı ve “Türkiye’nin Avrupa Birliği muharebe guruplarında” yer almasını öngören anlaşmayı imzaladı. Bu anlaşmaya göre, Türkiye, karar mekanizmalarında yer almayacak ama “Avrupa Birliği’nin herhangi bir bölgedeki olaylara müdahale etmesini” sağlamak amacıyla oluşturulacak yapıya güç verecekti. Lütfen dikkat buyurun: Karar mekanizmalarında yokuz ama kaynak sağlamada tam bağımlıyız aynen Gümrük Birliği ve diğer Avrupa Birliği ilişkilerimiz gibi.
Değerli dostlar, yukarıdaki hatırlamalar sonrası yeniden gelelim başlıkta bahsettiğim “soralım” dediğim sorumuza. Son 5-6 yıldır ve özellikle son birkaç yıl içinde neden içeride ve dışarıda TSK’nın yıpratılmasına yönelik faaliyet arttı?
Kronolojik olayları da hatırlayarak tartışalım, inanın cevap çok zor değil.
En büyük engel TSK
1- ABD ve Avrupa Birliği’nin bölgemizde uygulamak istedikleri politikalarda karşılarında gördükleri en büyük engel TSK. Böylesine organize büyük bir gücün varlığından rahatsız oldukları gibi, bu gücü kendi planları doğrultusunda kanalize edememeleri de onları adeta deli ediyor.
2- Büyük Orta Doğu Projesi’nde, Türkiye’nin dönüştürülmeye çalışıldığı İslam Cumhuriyeti modeline de en büyü engel yine TSK.
Sonuçlar;
1- Bu amaçları, yukarıdaki detayları ve son dönemde TSK aleyhine yürütülen kampanyaları üst üste koyun, göreceksiniz ki, her şey yerine oturacak.
2- Bu noktada bilerek, bilmeyerek, isteyerek, rüzgâra kapılarak Türk Silahlı Kuvvetleri’ne sert eleştiriler getiren bu ülkenin finansal-entelektüel dinamiklerine (“asker piyasayı bozdu” diyenler olduğu için “finansal”ı da koydum) seslenmek istiyorum: Yukarıdaki makro planın bir parçasıysanız, yolunuz belli, size sözüm yok. Ama “hayır ben buna alet olmam” diyorsanız, yazdığınız her satıra, söylediğiniz her söze lütfen çok dikkat edin.
Çok kritik bir dönemden geçiyoruz ve yukarıdaki kronolojiyi de gözden geçirince sonuç çok açık, bizim olan, bizim kalan bir orduya çok ihtiyacımız var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder